วันแห่งการบิน และ คุณลุงคุณป้า

วันแห่งการบินจริงๆเลยวันนี้ เพราะกองบินใกล้ๆบ้านเล่นซ้อมบินกันแต่เช้า เช้าเรานะ ฮ่าๆ เครื่อง F16 บินขึ้นลง วนรอบ รอบแล้วรอบเล่า จะรำคาญก้อไม่ได้เพราะเลือกที่จะมาอยู่ใกล้ๆแถวนี้เอง รับชะตากรรมต่อปายยย ท่องไว้ยอมสงบเค้าซ้อมรบเพื่อเตรียมความพร้อมในสถานะการณ์ที่ไม่คาดฝันเนอะ


เอาล่ะมาอัพเดทชีวิตนิ๊ดหนึ่งนะ สามีกลับจากภารกิจได้สองสามวันแล้วแล้วก้อได้คำชมจากลูกค้าและเจ้านายด้วยว่าทำงานดีมาก (เปลี่ยนเป็นตังส์ได้ม๊า อิอิ) แต่ยังต้องเตรียมตัวสำหรับภารกิจครั้งต่อไปเลยยุ่งๆนิดหนึ่งค่ะ พอเสร็จวันก้อเหนื่อยมาก อยากทำอะไรให้พี่ตุ้ยหายเหนื่อยจังเลย อยากอยู่ใกล้ๆกอดให้หายคิดฮอดจังเลย แต่ต้องอดทนๆๆๆ เป็นเมียพี่น้องต้องอดทน ฮ่าๆๆๆ


วันจันทร์ที่แล้วก้อคุยกะป้าแอนและลุงไมเคิล บอกข่าวเรื่องวีซ่าด้วย ป้าแอนตื่นเต้นใหญ่เลย บอกว่าถ้าอยากมารอตาตุ้ยที่บ้านก้อได้นะ คุณลุงก็ส่งเสริมอย่างแรง เพราะคุณป้าจะได้มีเพื่อนอยู่บ้านด้วยบ้าง แต่ก้อบอกท่านว่าเดียวขอคิดดูและปรึกษากะพี่ตุ้ยก่อน สามีที่รักรึจะขัดบอกว่าถ้าอยากจะทำยังงัยก้อได้จ้ะ ยังไม่รู้และยังไม่ตัดสินในเพราะยังมีสิ่งที่ต้องทำอีกเยอะเหมือนกัน อืม... คุณป้าบอกว่าไปตรวจร่างกายแบบเต็มรูปแบบมาสัปดาห์ก่อน ได้ผลยังงัยจะโทรมาบอก รู้สึกห่วงคุณป้ามากๆเลย แต่รู้ว่าคุณป้าเป็นหญิงแกร่งมากๆ คุณป้าจะสบายดีอยู่แล้ว

คุณลุงกับคุณป้าเป็นครอบครัวที่เรารู้จักมาหลายปีแล้ว และทั้งสองเป็นครอบครัวของเราจริงๆ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นคุณลุงกับคุณป้านี่ล่ะคือคนที่ให้คำปรึกษา คอยดูแลเราตลอด และเป็นคนที่จัดการกับความเอาแต่ใจของเราได้เป็นอย่างดี ฮ่าๆๆ เราดีใจที่สุดเวลาที่เห็นท่านมีความสุข อีกไม่กี่เดือนทั้งสองจะแต่งงานครบ 40 ปีแล้ว ฟังไม่ผิดค่ะ ท่านแต่งงานกันตั้งแต่ 20 ต้นๆ มาจนทุกวันนี้ ความเข้าใจและยอมรับความเป็นตัวตนของกันและกันเป็นสิ่งสำคัญของชีวิตคู่ คือสิ่งหนึ่งที่คุณป้าคุณลุงเคยบอกไว้ค่ะ

มาอัพเดทเรื่องวันนี้หน่อยเดียวลืม อิอิ หลังจากตื่นนอนก้อไปซื้อของกินที่โลตัส ไปไกลนะวันนี้ ฮ่าๆ ได้ลูกชิ้นปลา ปลากะพงแดงนึ่งมา อร่อยตามเคยแต่กินไม่หมด นั่งดูทีวีหรรษาอยู่เนี่ยค่ะ หลังจากกินเสร็จ รอสามีมาออนไลน์ เอาล่ะเล็กน้อยแค่นี้ก่อนวันนี้ มาอัพเดทเพื่อกันเจ้าตัวขี้เกียจให้ออกห่างอีกนิด อิอิ

อีกวันผ่านไป.....

วันนี้ก้อเหมือนเดิมค่ะ ไม่ค่อยมีอะไรทำ ตื่นมาสักพักตาตุ้ยก้อโทรมาหา ดีใจสุดๆ จากนั้นก้อจัดการไปตลาดซื้อของมาทำกับข้าวกินเอง ดูขยันใช่ม๊า ฮ่าๆ กินเสร็จเกิดลูกฮึดทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า เสร็จสัพ
บ่ายมาสามีโทรมาอีกรอบค่ะ อุ่นใจทุกครั้งเลยที่พี่ตุ้ยโทรมา ก้อเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในภารกิจนี้มั้ง ไม่ค่อยสบายใจเลยเพราะเมืองที่ต้องผ่านมันไม่ค่อยจะปลอดภัยเท่าไหร่ แต่อีกล่ะไม่มีเมืองไหนที่ปลอดภัยที่สุดหรอกที่โน่น อยากมีระบบติดตามพี่ตุ้ยดีจังเลย จะได้รู้ว่าพี่ตุ้ยอยู่เมืองไหน อยู่ในเขตสีอะไร หรือว่าเป็นไอเดียที่ไม่ดีเท่าไหร่นะ อาจจะทำให้เรากังวลมากไปกว่าเดิมอีก ภารกิจนี้อย่างที่บอกว่าพี่ตุ้ยได้เป็นหัวหน้าทีม เราก้อภูมิใจอยู่นะถึงแม้จะไม่ชอบเท่าไหร่ก้อเห่อะ แต่ถ้าได้เป็นหัวหน้าทีมที่เมกานะ เราจะปิดถนนฉลองเลยมั้ง ฮ่าๆๆ

ตอนเย็นมาก้อมานั่งดูพิธีปิดโอลิมปิก อลังการงานสร้างสมราคาคุยจริงๆค่ะ ได้สักพักหนุ่มน้อยน่ามนก้อออนไลน์ ไม่ได้คุยกันนาน พอเห็นก้อทักเลย แล้วก้อคุยกันค่อนข้างนานด้วย
หนุ่มน้อยคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกค่ะ เคนนี่ ลูกชายสุดหล่อเอง รู้จักกันตั้งแต่สี่ปีที่แล้ว ตอนเค้ายังอยู่ประถมจนตอนนี้จะขึ้นมัธยมแล้ว คุยกันทั้งทางโทรศัพท์ทั้งแชตคุยกัน แต่เชื่อไหมว่ายังไม่เคยเจอกันเลย ก้อหวังว่าเร็วๆนี้นะ เคนนี่เป็นเด็กฉลาดมาก เรียนรู้ได้เร็วด้วยค่ะ แต่สุดหล่อเป็นเด็กไม่กินเนื้อค่ะ เลยผอมไปหน่อย พูดแล้วก้ออยากไปเจอเร็วๆจังเลย

เฮ่อ...ไปนั่งดูทีวีรอโทรศัพท์ตาตุ้ยดีก่า ไม่รู้จะโทรมาป่าว เพราะมันดึกแล้ว เห็นสามีทำงานหนักแล้วอยากถูกล๊อตเตอร์รี่จังเลย พี่ตุ้ยจะได้หยุดทำงานที่โน่นสักที

สวัสดีค่ะ

บ่นๆๆๆๆ

วันนี้ก้อเป็นวันเหงาๆอีกวันนะ อากาศครึ้มๆ น่านอนทั้งวัน ฮ่าๆ

วันนี้ตาตุ้ยไม่อยู่ออนไลน์เพราะมีภารกิจ คิดถึงจังเลย

เมื่อวานได้คุยกันไม่เท่าไหร่เลย เพราะพี่เค้ายุ่งมากๆ ถูกยกให้เป็นหัวหน้าภารกิจด้วย ไม่รู้เราจะแปลกกว่าชาวบ้านไหมนะ แต่เราไม่ชอบให้ตาตุ้ยเป็นหัวหน้าหรือเจ้านายอารายทั้งนั้นที่โน่น

ถ้าเป็นงานปกติธรรมดาเหมือนชาวบ้านที่เมกาเนี่ยะจะไม่บ่นสักคำ

แต่มันแตกต่างกันมากที่ทำงานปัจจุบันในตะวันออกกลาง หลายคนคิดว่าคนที่ทำงานที่โน่นจะเก่งและชำนาญทุกคนใช่ไหม อันนี้ไม่จริงค่ะ คนที่ทำงานเป็น เก่ง รู้ขั้นตอนอย่างตาตุ้ยก้อมีมาก แต่คนที่ยังหลงทางและบ่นยังกับเด็กก็ยังมีมากค่ะ คนพวกนี้ล่ะทำให้ตาตุ้ยต้องมาเสียเวลาแก้ปัญหาหรือมานั่งทำงานช่วย ยุ่งทั้งวัน ปวดหัว เครียดกว่าเดิมอีก เงินก้อยังได้เท่าเดิม

ได้เป็นหัวหน้าก้อใช่จะได้เงินเพิ่มมากเยอะนะ ไม่มีเวลามาจี้จ๊ะกับเราอันนี้สำคัญ ฮึ่ม คิดแล้วอยากเขลกกะบานพวกนี้นัก เมื่อจะได้กลับประจำที่ Zakho นะ คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เมื่อวานซัดตำมะขาม ยำมะม่วง ตำเหมี่ยง ไปอย่างสะใจ อาหร่อยมากๆ แต่ผลออกมาคือท้องเสียทั้งคืนยันเช้าต่อมาจนบ่ายยังไม่หายเลย น่าสมน้ำหน้าใช่ไหม กินสบายปากดีนัก

อีกอย่างช่วงนี้ไม่รู้เป็นงัยตั้งแต่ไปฉีดวัคซีนมาดูเหมือนร่างกายยังปรับสภาพไม่ได้ นิดหน่อยก้อรู้สึกไม่สบาย วัยรุ่นเซ็งเลย อีกเรื่องบ่นอ้วนๆทุกวันนะ แต่กินไม่หยุด เอาขนมไปซ่อนที่ไหนก้อตบะแตกประจำ เอาใหม่ๆจะเริ่มวันจันทร์นี้แล้วอยู่ในระเบียบอีกที สู้ว้อยเพิ่มเรียกความมั่นใจกลับมาอีกที

แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวนั่งดูกีฬาดีกว่า แต่อยากจะบอกว่าคิดฮอดพี่ตุ้ยที่ซู๊ด

เริ่มอีกที ดูสิจะเป็นยังงัย......

หลังจากที่เที่ยวตามอ่านบล็อคของชาวบ้านมานานแสนนาน แล้วก้อเคยคิดหลายต่อหลายครั้งที่จะมีบล็อคของตัวเอง แต่ด้วยความขี้เกียจมีส่วนเยอะ และความบังเอิญที่เกิดขึ้นหลายครั้งที่เกิดจากการเขียนไดอารี่ครั้งก่อนๆ จะงมงายไปมั้ยเนี่ยะ? เลยไม่ได้เริ่มเขียนสักที

แต่เอาฟะ อยากเขียนอ่ะตอนนี้ แล้วก้อเผื่อเอาไว้ให้มนุษย์รุ่นหลังของตัวเองอ่าน(ถ้าตัวขี้เกียจไม่เกาะคนเขียนก่อนอ่ะนะ) อิอิ แต่จะเริ่มเขียนจากตรงไหนดีเนี่ยะ จะเริ่มเขียนจากเริ่มจำความได้ก้อไม่ไหวอ่ะนะ ฮ่าๆๆ

เริ่มจากปัจจุบันนี้แล้วกันนะจ้ะ ตาตุ้ยยกลงจากคานมาได้ปีก่าๆแว้วจ้ะ หลังจากที่ผ่านอารายต่อมิอารายมาด้วยกันมากมาย มีประวัติศาสตร์อันยาวนานด้วยกัน แต่ที่แน่ๆทั้งหมดมันทำให้เรารู้ว่าความรักคืออะไร ไม่ว่าอะไรจะเกิดในอนาคต รู้เลยว่าจะไม่อยากจากตาตุ้ยไปไหนเลย (พูดซึ้งๆกับเค้าก้อเป็นนะ) ยังอยู่เมืองไทยยังไม่ได้ไปไหนไกลเกินลาวจ้ะ อิอิ ตาตุ้ยก้อยังทำงานอยู่ตะวันออกกลาง หมดกะทำงานก้อค่อยได้เจอกัน แต่คุยกันทู๊กวัน วันไหนไม่ได้ยินเสียงจะลงแดง อิอิ

อยู่บ้านไม่มีอารายทำมาก ก้อดูแลบัญชีการเงินให้ตาตุ้ยจ้า หุ้นลงแต่ละทีเนี่ยะเรียกหายาลมยาหม่องให้วุ่น ตาตุ้ยก้อเป็นผู้ให้กำลังใจอย่างเป็นทางการจ้ะ "ที่รัก มันลงเดียวมันก้อกลับมาจ้ะ" แฮ่ๆ เรารู้แร่ะว่าตาตุ้ยก้อแอบเครียดเหมือนกัน

ตาตุ้ยเป็นนักเขียนที่ใช้ได้เชียวล่ะ ชอบเขียน อ่านแล้วก้อชอบเก็บ quote เจ๋งเยอะแยะ ไม่ได้แอบชมสามีตัวเองนะ เราชอบนั่งอ่านที่ตาตุ้ยเขียนซ้ำแล้วซ้ำเล่า อิอิ แต่หลายเดือนมานี่ตาตุ้ยค่อนข้างยุ่งกับงานและไม่ค่อยมีเวลานานมานั่งอัพเดท journal เวลาที่ออนไลน์ส่วนใหญ่ก้อนั่งคุยกะเรา ภูมิใจเสนอ journal ของสามีสุดที่รักจ้า http://bubbeelze.livejournal.com/

อืม...วันนี้เอาหอมปากหอมคอก่อน เด๋วต้องต่อเวอร์ชั่นภาษาปะกิตไว้ให้ท่านผู้สนับสนุนอย่างเป็นทางการอ่านด้วย อิอิ